| Rozważania na dzień 2017-04-02 |
 |
 |
 Gdy więc Jezus ujrzał jak płakała ona i Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzieście go położyli?» (...) Jezus zapłakał (J 11, 33.35). Przelał siebie w nas, stopił, by się tak wyrazić, swą wielkość, aby sprowadzić ją do kształtu i postaci naszej małości, przeto zwany jest «źródłem żywej wody», rosą i deszczem niebieskim sprawiedliwości (TMB 10, XVII). Cóż za piękny przykład empatii! Pan Jezus nie poprzestał na tym, by być bratem dla kobiety w żałobie, ale utożsamił się z każdym z nas do tego stopnia, że za św. Pawłem możemy mówić: teraz już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus (Ga 2, 20). Jednakże czy próbuję, jak On, płakać z płaczącymi i cieszyć się z cieszącymi (por. Rz 12, 15)? |
Warszawskie Wizytki
Zaproszenie
| Stałe Msze św. w kościele Wizytek w niedzielę
|
Ze zbiorów
Szukaj
Gościmy
Naszą witrynę przegląda teraz 27 gości
Odsłon : 894636